Door Chris Van Bladel

Daar was ze dan onze Endless Hope of Malton ! Na ongeveer 1,5 jaar wachten, mochten we onze schattebol in ontvangst nemen.
Nu een jaar later maken we grote plannen. Hopeje is ondertussen opgegroeid tot een mooie, elegante, ondeugende Airedale.

Onder de stimulans en het ervaren kennersoog van Martin en Marga Bouma, zijn we er dan aan begonnen, Hope zou deelnemen aan de World Dog Show in Leipzig. Waar???… in Leipzig!!! Dit is niet in onze achtertuin. Het werd het begin van een groots avontuur, voor hond en baasje.
Dinsdagochtend stonden we gepakt en gezakt klaar voor vertrek. De camper extra opgepoetst en volgestouwd met benches, stoeltjes en eten voor Hopeje voor zes dagen, want zo lang zouden we weg zijn.
Na een vermoeiende rit van negen uur zagen we het prachtige witte kasteel van Colditz oplichten. Nu nog het Hotel Muldethal vinden. Na een paar omleidingen kwamen we aan op de parking van het hotel, daar zouden we vier dagen overnachten.

Marga stond ons al op te wachten met een heerlijke maaltijd. Eventjes dollen met de puppy’s (Pien, Job en Joop ) die een geweldig plekje hadden gevonden in de badkamer. Nog een avondwandelingetje in het park met Bruce, het neefje van Hope, en Maestro haar papa en vroeg het bed in want de dag nadien en de drie volgende dagen zouden drukke oefendagen worden.
Uren op de trimtafel, en oefenen met lopen naast de fiets, maar uiteindelijk was het resultaat bevredigend.

Nu maar hopen op resultaat op de bewuste zaterdag, want dan moet de Airedale bende aantreden.
Zaterdag dus: de hele bende, Maestro, Bruce, de puppy’s, Hope, Martin, Marga en ik, moeten opstaan om maar liefst 4:00 uur om zeker tijdig aan te komen in de Messe Halle in Leipzig voor de World Dog Show en alles op te stellen en klaar te maken voor de grote confrontatie.
De laatste “retouches” worden gedaan, en de drie ”uitverkorenen” staan klaar om de “strijdring” te betreden.

Eerst komt gerenommeerd kampioen, winnaar van de Crufts, Maestro aan de beurt, wat niet echt als verwacht loopt, maar hij kan uitkijken naar een geweldig rustig verblijf tijdens zijn pensioen in het heuvelige landschap nabij Bologna.
Dan is het de beurt aan Bruce (het neefje), een mooie deugniet die al wel wat ervaring heeft in de ring. Hij krijgt quotering nummer 2 fantastisch, want er is veel concurrentie, dus bravo Bruce !!!
Ondertussen stalen de puppy’s de show, zij waren ondergebracht in een perkje en iedere passant kon ze zien dollen, zo schattig!!!
En dan grote spanning…. is ons Hopeje aan de beurt, voor de allereerste maal in haar jonge leven. Ze is dan nog net geen 1 jaar. Wat gaat het worden…??? Martin had in de afgelopen dagen geopperd, dat we best tevreden zouden zijn als ze nummer 4 werd, want ze was wel mooi maar had zo weinig ervaring.
Ik gaf mijn Hopeje, met lood in mijn schoenen, in de handen van Thomas, de “handler”. Er werden verschillende rondjes gelopen en daarna even van naderbij kennis met de honden gemaakt. Nog een paar rondjes lopen, dan moesten de helft van de honden uit de ring. Ze waren met te veel om ze naar behoren te kunnen beoordelen? Uit deze 2 groepen werden de vier beste gekozen, toen waren ze nog met acht. Hopeje was er nog altijd bij, toen bleven er nog vier over en Hopeje was er nog steeds bij. Dit was het streefdoel!!! En dan kwam het verdict, het hondje uit Slovakije werd nummer 1 en ons schattebolleke 2 !!!! Dit hadden we nooit verwacht !!!!
Ons Hopeje 2de op de World Dog Show, in de junior class ,wauwww!!!

Er volgde nog een stemmig feestje, georganiseerd door de Airedale vereniging om de winnaars te vieren.
De volgende morgen zijn we trots en tevreden terug naar huis vertrokken.

Ik zou Martin en Marga, kortom “de Bouma’s” nogmaals willen bedanken voor hun geweldige hulp en bijstand, zonder hen zou ik dit resultaat niet bereikt hebben.

De “Winner” en de “Hollandcup” in Amsterdam staan ook nog op het programma, wie weet ???!!!

Reporter van dienst : Chris Van Bladel