‘Ik moet in bad!’

Door Sonja de Cooker

Zolang het water in het kanaal niet al te koud is, mag ik zwemmen, heerlijk vind ik dat. Ik ben daardoor wel iedere dag een flink aantal uren nat. Dat is voor mij geen enkel probleem, integendeel zelfs, maar jullie raden vast wel wie daar wel problemen mee heeft, precies, goed geraden, Sonja. Ze zegt dat ik ‘ranzig’ begin te ruiken. Absoluut belachelijk, wat zij ‘ranzig’ vindt, is voor mij een heerlijk odeurtje, jullie kennen die geur vast wel, echte onvervalste hondenparfum. Maar als Sonja dat zegt, weet ik ook wat mij te wachten staat, ik moet in bad. Dat haat ik!

Dan krijg je die vies ruikende shampoo over je heen gesmeerd, en zit je gevangen in de badkuip met allemaal schuim, grrr, dat is niets voor mij. Ik laat dat dus ook niet gebeuren en ben dan een echte ontsnapping specialist, je kunt wel zeggen, een betere uitvoering van Houdini. Hoe goed Mario mij ook vasthoudt, ik weet me altijd los te rukken, sierlijk de badkuip uit te springen en voordat Mario en Sonja ook maar iets kunnen ondernemen, ben ik al keihard me constant uitschuddend door het hele huis geweest, een drijfnat spoor achterlatend.

Sonja is dan op z’n zachts gezegd, ‘not amused’ en heeft haar hersens gekraakt om een oplossing te vinden voor dit probleem. Nu hebben die twee het volgende uitgevonden waardoor ik schoon wordt, het huis schoon blijft en waar we alle drie redelijk mee kunnen leven.

Als we bij het kanaal zijn, gooit Mario een stok in het water. Daar ga ik uiteraard achteraan. Als ik uit het water kom pakt Mario mij bij mijn halsband, Sonja haalt een klein flesje waar shampoo inzit uit haar jaszak en smeert mij snel in. Als de shampoo overal goed ingesmeerd is , gooit Mario de stok weer in het water, waar ik natuurlijk weer achteraan spring, dat herhalen we een paar keer en ‘voilà’ de klus is geklaard zonder dat ik het goed en wel in de gaten had. Mario en Sonja vinden dat ik weer lekker ruik, en zijn tevreden. Ik spring gewoon zo vaak mogelijk in het water, zodat de vieze shampoo geur een beetje minder wordt, en ben dan ook tevreden. Wat wil je nog meer!

Niet tegen Mario en Sonja zeggen hoor, maar ik doe natuurlijk alles om mijn lekkere geurtje terug te krijgen. Ik heb vanmorgen de hele kanaaldijk afgespeurd of er niet ergens rotte vis lag, maar helaas. Maar, morgen weer een nieuwe kans.

Dat was het weer, likjes Phaantje.